Op een zeker moment werd er bij Via Nova een serie samenkomsten gehouden over vertrouwen. Er werd ook avondmaal gevierd. En er werd gezegd: “Als je ook maar een heel klein beetje vertrouwen hebt in Jezus, dan is dat al genoeg om aan het avondmaal te gaan.”
Ik dacht: ik kan dat wantrouwen van mij vasthouden óf ik kan het kleine beetje vertrouwen dat ik heb laten groeien. Want los van de vraag of God bestaat of niet: er is wel liefde en goedheid. Toen heb ik de stap gezet. Ik wilde die stap van vertrouwen zetten.
Ik heb veel gehad aan de gelijkenis van de verloren zoon. God laat je gaan. Je mag van Hem feesten, weggaan, je gang gaan. Maar nu weet ik ook wat dat God kost.
Henri Nouwen heeft een mooi boek geschreven, Eindelijk thuis. Ik herken veel wat hij schrijft. Ik heb me los geworsteld van mijn ouders en ik heb altijd gedacht dat ik, als ik terug zou gaan naar God, een slaaf zou zijn en me verlaten zou voelen. Maar op het moment dat ik besloot terug te gaan, haalde God me binnen met een feest. Ik was helemaal geen slaaf. Ik hoefde me er zelfs niet voor te verantwoorden dat ik weg was geweest!
In die periode begon ik de Bijbel te lezen. Ik begon bij het evangelie van Matteüs en al lezend ontdekte ik dat ik heel andere beelden had over wat christenen geloven dan wat ik daar las. Wat me het meest raakte in het evangelie, was te zien naar wie Jezus toegaat, wie Hij opzoekt. Namelijk de verschoppelingen. Dat is misschien wel het belangrijkste dat ik van Jezus weet.
(Lees hier het hele verhaal: http://www.missionairsteunpunt.nl/sander-bijzondere-stap/)
Sander werd geraakt in de zondagse samenkomsten van Via Nova.
Wil je ook eens aanschuiven?
Elke twee weken op zondagmiddag een samenkomst met een toespraak of andere input, liederen, gebeden en een maaltijd na
(De Bron, Willem Kloosstraat 1)